Feria de Malaga
De feestpoort die Picasso nooit zag
al staat ze voor zijn deur
en draagt zijn verbeelding.
De zwierende jurken zag hij wel,
de strakke pantalons en klappende handen.
Hij boetseerde hen tot wat ze zijn
of nog zullen worden.
Met zijn kleuren aan hun lijf.
Zijn zon die door de straten speelt
op de maat van mijn muziek.
Het ritme van zijn tonen
waarin de wijn vervloeit
tot fonkelende kristallen
in glazen van plastic, met barsten,
vertrapt en geknepen.
Het vuil van de straat
zoals hij het nooit zag.
Feria de Malaga
The
party-gate Picasso never saw
even it stands in front of his
door
and carries his imagination.
The
exploding dresses he did,
the
tight trousers and clapping hands.
He
modeled them to what they are
or
still will be.
With
his colors around their body.
His
sun playing through the streets
on
the tunes of my music.
The
rhythm of his tones
where
the wine flows
till
sparkling crystals
in
glasses of plastic, with bursts,
trampled
and squeezed.
The
filth of the street
like he never saw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten