WANDERBACH chapter 6: page 50

Tork goes down; carrying all his equipment and follows the Nymph over the out of rough rock cut stairs, behind him his dogs. The shoulder straps press heavy in spite of the thick anorak. With every step he feels the gravity hits his knees.

Perlwachter suggested leaving the majority of the luggage in Wanderbach but he didn’t want that. His gear saved his life many times and he is not willing to resign it, yet he understands that among others his tent will be of little use deep under the ground.

The Nymph is taciturn in spite of that they were together almost permanently the last few days. She is the same he slept with.

After the emotional experience of the first night he tried and asked Perlwachter to send another then her and yet a likewise attempting young woman appeared that didn’t differ in anything from the Nymph that walks in front of him. They had a lovely time together during which he consciously experimented with her form but every time again she appeared in the same Elf-like shape. The pleasure between them so intense that he follows her reluctantly now their goodbye is inevitable soon.

According to Perlwachter he is well prepared and he felt completely fit and equal to the future task when they climbed the low Taft where he said goodbye to his teacher. The ground opened and unveiled the beginning of the long stairs that winds in faint bends down and which they are following for hours already without the end in sight.

The dogs come along but he hears that they suffer from the long rough trail. Dogs are not meant for stairs, typical for two-legged and sometimes Tork turns pitiful.  

Tork daalt vol bepakt achter de Nymph langs de uit ruwe rots gehakte trap, op de voet gevolgd door de honden. De schouderbanden drukken zwaar ondanks de dikke anorak. Bij elke stap voelt hij de zwaartekracht in zijn knieën stoten.

Perlwachter stelde voor het grootste deel bagage in Wanderbach te laten maar dat wilde hij niet. De uitrusting heeft vaak zijn leven gered en hij is niet bereid er afstand van te doen, al begrijpt hij dat ondermeer een tent van weinig nut zal zijn zo diep onder grond.

De Nymph is zwijgzaam hoewel ze de laatste dagen bijna permanent met elkaar optrokken. Ze is dezelfde waarmee hij sliep.

Na de emotionele ervaring van de eerste nacht probeerde hij het en vroeg Perlwachter een ander dan haar te laten komen en toch verscheen er eenzelfde verleidelijk jonge vrouw die in niets verschilde met de Nymph die nu voor hem loopt. Ze hadden een heerlijke tijd samen waarin hij bewust met haar verschijningsvorm experimenteerde maar telkens verscheen ze in dezelfde elfachtige hoedanigheid. Het genot tussen hen zo intens dat hij haar met tegenzin volgt nu hun afscheid binnenkort onvermijdelijk is.

Volgens Perlwachter is hij goed voorbereid en hij voelde zich volledig uitgerust en tegen de toekomstige taak opgewassen toen ze samen de lage terp beklommen waar hij afscheid van zijn leermeester nam. De grond schoof open en onthulde het begin van de lange trap die in flauwe bochten omlaag kronkelt en die ze nu al urenlang afdalen zonder dat het einde in zicht is.
De honden sjokken mee en hij hoort aan hun gehijg dat ze het lange hobbelen over de ruwe treden onplezierig vinden. Honden zijn niet gebouwd voor trappen, typisch voor een tweebenige en soms draait Tork zich medelijdend om.