Suspicious he watches the one who
he holds responsible.
- ‘How did you do this?’
The elderly laughs.
- ‘Let me introduce you to the
Nymphs, my helpers who guard together with me the entrance to Underearth.’ Tork
looks incredulously from him to the crowd and notices that the dogs come to
rest again now the change is accomplished. As long smoke whirled they reacted
alarmed but after they subsided, still alert, their tongue panting they stare
at the silent crowd in which no one moves.
- ‘How do you do it?’ he repeats
perplexed.
- ‘It isn’t a trick’; the
gray-haired silently declares. ‘The Nymphs are real like you, me or your dogs. They
exist, just like the landscape or this village, even if no mortal will find it.
Your advent was predestined. From the moment you decided to come to this
country you were guided to help us.’ Perlwachter waits and Tork arises, walks
over the path to the silent crowd. He doesn’t feel fear, just wonder and not
understanding when he touches the first quiet shape.
He squeezes an arm, a shoulder
and the substance feels like it should: warm human flesh. He tries a second and
third then turns, looks at Perlwachter who observes him.
- ‘I don’t understand’; Tork admits.
- ‘Accept my lecture about the
Gods and your mind will open, maybe understand even less but at least you will accept
what you feel and see; like you do nature without fully understanding.’ Tork nods. What else can he do? If
it is a con he will finally see through but for the moment he has to take what
he sees: humans born from smoke, Nymphs according to Perlwachter, and carefully
he informs if these are the nymphs which sometimes emerge in fairy tales, but
the elderly denies.
Hij kijkt achterdochtig naar wie hij verantwoordelijk houdt.
- ‘Hoe doet u dat?’;
De oude lacht.
- ‘Laat me je voorstellen aan de Nymphen, mijn helpers die samen met mij de
toegang naar Onderaarde bewaken.’ Tork kijkt ongelovig van hem naar de menigte
en ziet dat de honden weer tot rust komen nu de gedaanteverandering zich heeft
voltrokken. Zolang er rook warrelde bleven ze gealarmeerd maar zodra die optrok
werden ze stil, nog wel alert staren ze met hijgende tong naar de zwijgende
menigte waarin niemand zich verroert.
- ‘Hoe doet u dat?’; herhaalt hij beduusd.
- ‘Het is geen truc’; verklaart de grijsaard zacht. ‘De Nymphen zijn
werkelijkheid zoals jij en ik of je honden. Ze bestaan, net als het landschap
of dit dorp, al zal geen sterveling het weten te vinden. Jouw komst was
voorbestemd, al vanaf je besloot naar dit land te komen werd je geleid om ons
te helpen.’ Perlwachter wacht af en Tork staat op, loopt het pad op naar de
zwijgende menigte. Hij voelt geen angst, alleen verwondering en niet begrijpen
wanneer hij de eerste stille gestalte betast.
Hij knijpt in een arm, een schouder en de substantie voelt zoals het hoort:
warm menselijk vlees. Hij probeert een tweede en derde en draait zich om, kijkt
naar Perlwachter die hem stil observeert.
- ‘Ik begrijp het niet’; geeft Tork toe.
- ‘Accepteer mijn les over de Goden en je geest zal zich openen en
misschien nog minder begrijpen maar in elk geval aanvaarden wat je ziet en
voelt. Zoals je de natuur accepteert zonder die te doorgronden.’ Tork knikt.
Wat kan hij anders? Als het bedrog is zal hij het uiteindelijk doorzien maar
voorlopig moet hij wel accepteren wat hij ziet: mensen uit rook geboren,
Nymphen volgens Perlwachter, en voorzichtig informeert hij of het deze nimfen
zijn die soms in verhalen opduiken, maar de oude ontkent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten