- ‘Maybe excerpted from them’; he
hesitates. ‘I’m not sure. It is not the first time that help of a mortal is
needed and however we take care of every memory disappearing, it’s always
possible that bits stay behind and lead an own life by telling further. You see
how honest I am and as compensation I don’t ask more then that you accept for
the moment. What you do with it and if you decide to help is totally up to you.
Without this freedom it would be worthless why it would be meaningless to
manipulate or force you.’
- ‘What’s the nature of this
assistance?’ Tork asks curiously.
- ‘Be patient until I can explain
what is desired.’ He looks at his guest, claps his hands again, just once this
time and the Nymphs fade, disappear in smoke which leaves through the doors
after they close automatically it seems.
- ‘When my explanation is done
you will see them back as humans but up till then it is useless. They have
other tasks which they do better in their natural state.’
After the last smoke vanishes Perlwachter
turns to his guest who sits next to him again.
- ‘You understand of course that
it were Nymphs who brought you here; as well the chimney plume as in the forest.’
Tork nods.
- ‘Like I said I am a keeper and
take care about the connection between Gods and men. There are seven entrances
to where They are.’ He points over his shoulder. ‘One you find here. The Taft leads to a
shaft which penetrates deep under the earth to a world of which no mortal knows:
Underearth…..’
- ‘But you mentioned that there
was human assistance before’; Tork interrupts suspicious.
- ‘Misschien aan hen ontleend’; aarzelt hij. ‘Daarover heb ik geen
zekerheid. Het is niet de eerste keer dat de hulp van een sterveling nodig is
en al zorgen wij dat daarna elke herinnering verdwijnt, het kan dat er iets
achterblijft dat doorverteld een eigen leven gaat leiden. Je ziet hoe eerlijk
ik ben en als tegenprestatie verlang ik voorlopig niet meer dan dat jij
accepteert. Wat je er daarna mee doet en of je besluit te helpen kies je
uiteindelijk zelf. Zonder die vrijheid zou je hulp waardeloos zijn, waarom het
zinloos is je te manipuleren of te dwingen.’
- ‘Waaruit bestaat die hulp?’; vraagt Tork nieuwsgierig.
- ‘Dat komt. Bewaar je geduld tot ik zover ben en jij begrijpt wat er wordt
verlangd.’
Hij kijkt naar zijn gast, klapt opnieuw in de handen, één keer maar en de
Nymphen vervagen, lossen op in rook die door de deurtjes verdwijnt waarna die
zich vanzelf lijken te sluiten.
- ‘Nadat ik mijn uitleg heb gedaan zul je hen weer in menselijke gedaante
zien, tot dan is het zinloos. Zij hebben andere taken die ze beter uitvoeren in
hun natuurlijke staat.’
Zodra de laatste rook optrekt kijkt Perlwachter naar zijn gast die weer
naast hem zit.
- ‘Je begrijpt natuurlijk dat het Nymphen waren die jou hier naartoe brachten.
Zowel de rookpluim als in het bos.’
Tork knikt
- ‘Zoals ik zei ben ik wachter en bewaak en verzorg de verbinding tussen
Goden en mensen. Er zijn zeven toegangen naar waar Zij verblijven.’ Hij wijst
over zijn schouder. ‘Een ervan vind je hier. De terp is de toegang tot een schacht
die diep onder de aarde naar een wereld leidt waarvan geen sterveling het
bestaan kent: Onderaarde…..’
- ‘Maar u zei dat al eerder de hulp van mensen werd ingeroepen’;
onderbreekt Tork achterdochtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten