dinsdag 5 juni 2012

WANDERBACH page 31,32,33 (correction on the page numbers, and end of chapter 3)


Somewhere I made a mistake by numbering the pages, they are not consistent with the manuscript. That is why it seems to be pages missing which is not so

page 33

- ‘The last time is more then two centuries ago’; the elderly sighs. ‘I cannot assume that he is still alive.’ Tork keeps embarrassed his mouth and doesn’t interrupt anymore but listens with increasing amazement.
The old Perlwachter isn’t a hundred years like he thought but guards the entrance literal since time immemorial. From the early beginning when Homo erectus erected, started to walk on both legs, looked up to the stars and invented the Gods. Maybe there was more logic in housing the Gods somewhere above but Underearth was for practical reasons better suitable. In case of a rapid intervention the earth’s surface is closer then a tortuous descent from a high located nothing. Deeper then the deepest mine, which the Gods foresaw for the future, was enough to shelter them comfortable and from there they were fast at hand if necessary.
After their housing was arranged seven entrances were established, strategically spread, so it wouldn’t be necessary to cross half the earth to arrive where they were needed.
Those entrances had to be guarded of course. However these gardens, like Perlwachter calls them, can’t be found on any map and the chance that they are discovered accidentally is not realistic, it had to be taken into account; therefore the keepers.
But there was another reason. The seven Nymph armies act as a bridge. As smoke they can travel unseen while they can merge with humanity in human shape to rapport to the keepers who are able to determine if intervention is needed according to their information.
For Tork it is too much. It shines a completely different light on history. Inexplicable revolts like the attack on Pearl Harbor, while the Japanese knew that they rattled a lion’s cage, suddenly get a totally different meaning and without Perlwachter admitting Tork understands that the Gods do interfere. That knowledge, which should comfort, prompts his fear. What is he doing here? How can his appearance be of influence on something so big he impossible can imagine?
The grey-haired laughs: ‘Your curiosity’; he whispers mysterious. ‘Your curiosity is what we need; more then whatever!’

- ‘De laatste keer is langer dan twee eeuwen geleden’; zucht de oude. ‘Ik kan niet aannemen dat hij nog leeft.’ Tork houdt beschaamd zijn mond en onderbreekt niet meer maar luistert met stijgende verbazing.
De oude Perlwachter is geen eeuwling zoals hij aannam, maar bewaakt de toegang letterlijk sinds mensenheugenis. Vanaf het prille begin toen de homo erectus zich oprichtte, op twee benen ging lopen, naar de sterren keek en de Goden uitvond. Misschien was het logischer de Goden ergens daarboven te huisvesten maar Onderaarde was uit praktische overwegingen beter geschikt. Bij een snelle interventie was het aardoppervlak dichterbij dan een moeizame afdaling vanuit een hoog gelegen niets. Dieper dan de diepste mijn die de Goden voor de toekomst voorzagen was genoeg om hen gerieflijk te huisvesten en van daaruit waren ze snel bij de hand als het nodig mocht zijn.
Nadat het onderkomen geregeld was werden er zeven toegangen voorzien, strategisch verspreid, zodat het niet nodig was de halve aarde te doorkruisen om daar te komen waar ze werden verlangd.
Die toegangen moesten natuurlijk bewaakt. Hoewel de tuinen, zoals Perlwachter ze noemt, op geen enkele kaart staan en de kans dat ze per ongeluk worden ontdekt niet realistisch is moest er toch rekening mee worden gehouden. Vandaar de wachters.
Maar er was nog een reden. De zeven Nymphenlegers dienen als brug. In rookvorm kunnen zij zich ongezien verplaatsen terwijl ze in vaste gedaante met de mensheid kunnen versmelten om aan de wachters te rapporteren die aan de hand van hun informatie bepalen of interventie noodzakelijk is.
Het duizelt Tork. Het plaatst de geschiedenis in een heel ander licht. Onverklaarbare omwentelingen zoals de aanval op Pearl Harbor terwijl de Japanners wisten dat ze een leeuw uit zijn hol rookten, krijgen plotseling een heel andere betekenis en zonder dat Perlwachter het toegeeft begrijpt Tork dat de Goden wel degelijk ingrijpen. Deze wetenschap die geruststellend zou moeten zijn, boezemt hem angst in. Wat komt hij hier doen? Hoe kan zijn aanwezigheid van invloed zijn op zoiets groots dat hij onmogelijk kan bevatten?
De grijsaard lacht.
- ‘Jouw nieuwsgierigheid’; fluistert hij geheimzinnig. ‘Jouw nieuwsgierigheid is waar het om gaat. Meer dan wat ook!’ 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten