- ‘Explain!’ he
quietly response.
- ‘I don’t live
far from the south gate where I can see the wall. I don’t know why, but I never
had much contact with the neighborhood. In fact I’m a bit afraid of my
neighbors. Also I don’t know why I got that house; perhaps there wasn’t
anything else back then. I live there some fifteen years, the last ten together
with Karl and the kids, and all friends and acquaintances live further towards
the center.’ She pauses and waits if Tork has questions but when he nods
impatiently she goes on: ‘You already know that I’m not a party-animal and if I
had the chance I stayed home and hided upstairs where I can look over the wall
and daydream about the scenery behind.’
She stares
worried at the ruler, afraid for repercussions, but Tork encourages her
friendly. ‘If I watched out of my window I sometimes saw people near the wall and
always during the fight when everyone had to be in the center. Always the same spot. In front of the house
with the cross...’ and because Tork looks at her non understanding: ‘That house
has a white front with the door exactly in the middle. Above are three windows
in a straight line, with the middle one exactly above the door and above that
there is another single window so that it looks like a cross.’ Tork nods.
- ‘It is always
a small group, men and women and always close to the wall. I couldn’t see what
they are doing and from a distance I neither recognize anyone but I thought it
to be strange, certainly because everybody had to be in the center.’ Tork stares
thoughtful in front of him. It is at least remarkable and the repetition
suggests that something is going on.
- ‘Is it
possible to have a look. Maybe you see something that assumes an entrance, or
there is something else that doesn’t match.’ Anna nods.
- ‘I can walk the dog. Normally I go to the
South Park
- ‘What kind of
dog do you have?’ Tork interferes interested.
- ‘Vertel!’; zegt hij rustig.
- ‘Ik woon niet ver van de zuidpoort met zicht op
de muur. Ik weet niet precies waarom, maar ik heb nooit veel contact met de
buurtbewoners. Eigenlijk ben ik een beetje bang voor hen. Evenmin weet ik
waarom ik de woning kreeg, misschien was er toen niets anders. Ik woon er een
kleine vijftien jaar, de laatste tien met Karl en de kinderen, en alle vrienden
en kennissen wonen verder naar het centrum.’ Ze pauzeert en wacht of Tork
vragen heeft maar als die ongeduldig knikt gaat ze verder: ‘U weet al dat ik
geen feestneus ben en als ik de kans had bleef ik thuis en verstopte me boven
waar ik over de muur kan kijken en dagdromen over het landschap in de verte.’
Ze kijkt ongerust naar de heerser, bang voor
represailles, maar Tork moedigt haar vriendelijk aan. ‘Als ik uit het raam keek
zag ik soms mensen bij de muur en altijd tijdens het gevecht wanneer iedereen
in het centrum moest zijn. Altijd dezelfde plek. Bij het huis met het kruis..’;
en omdat Tork haar niet begrijpend aankijkt: ‘Dat huis heeft een witte gevel
met precies in het midden de deur. Daarboven zijn in rechte rij drie ramen, met
het middelste pal boven de deur en daarboven is nog een enkel raam zodat het
een kruis lijkt.’ Tork knikt.
- ‘Altijd een groepje, mannen en vrouwen en steeds
op dezelfde plek, dicht bij de muur. Ik kon niet zien wat ze daar doen en van
die afstand herken ik ook niemand maar ik vond het wel vreemd, zeker omdat
iedereen in het centrum hoorde te zijn.’ Tork staart nadenkend voor zich uit.
Op zijn minst opmerkelijk en de herhaling suggereert dat er iets aan de hand
is.
- ‘Zou je kunnen gaan kijken. Misschien zie je
iets dat op een uitgang wijst, of is er iets anders dat niet klopt.’ Anna
knikt.
- ‘Ik kan er met de hond gaan wandelen. Normaal
laat ik haar in het Zuidpark uit maar ik kan doen of ik niet veel tijd of zin
heb ....’
- ‘Wat is het voor een hond?’; onderbreekt Tork
belangstellend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten