WANDERBACH page 78

Each of them is already a lot but against both at the same time he doesn’t have the slightest chance.

He hardly feels his injuries but the blood is a burden. The hard wooden stick is a vigorous weapon, certainly like he handles it. While they come towards him he unexpectedly draws back, swings and hits in a series of rapid beats the attacking projected wrists. The women withdraw admittedly growling but his intention to break their wrists does not succeed: they don’t even seem numbed.

Yet he has won something. The next attack is less impetus. The intense series of beats teaches them carefulness why they make an unforgivable mistake. In stead of paying attention to his eyes they focus on the rapidly moving stick and Tork takes his chance. In a feint the head goes to the left while right attacks. When her full weight lies forward in the aimed attack and swerving is no longer an option he bunts the sharp point while he kicks to the left. The steel mounting penetrates through muscle tissue and Tork presses further. Her weight does the rest.

She screams now the point gores the spine, bends over, grazes his hand with the claw and smacks convulsing against the pebbles. As fast as it goes the complete action seems to be in slow motion. While right goes down Torks’ foot drubs powerful lefts’ knee that bends afterwards in a surreal angle. In the same move he grabs his knife and not too soon. In spite of the immense pain and caused handicap the woman gets up on one leg and jumps determined on her opponent who is out of balance. Tork only has one chance. Defensive his knife goes forward which she sees too late and stumbles in an attempt to avoid the steel. The claw hits the heavy mountain shoe while the flashing blade trepans her throat. 

Ieder van hen is al een kluif maar tegen allebei tegelijk heeft hij geen schijn van kans.

Hij voelt zijn verwondingen nauwelijks maar ondervindt wel hinder van het bloed. De hardhouten stok is een geducht wapen, zeker zoals hij het hanteert. Terwijl ze op hem afstormen trekt hij onverwacht terug, zwaait en raakt met een reeks snelle slagen de aanvallend vooruitgestoken polsen. De vrouwen trekken weliswaar grommend terug, maar zijn bedoeling hun polsen te breken mislukt: ze lijken niet eens verdoofd.Toch heeft hij iets gewonnen. De volgende aanval is minder onstuimig. De felle reeks leert hen voorzichtigheid waardoor ze onvergeeflijk in de fout gaan.

In plaats van op zijn ogen te letten focussen ze op de snel bewegende stok en Tork benut zijn kans. Met een schijnbeweging gaat de knop naar links terwijl rechts de aanval inzet. Wanneer haar hele gewicht voorwaarts in de gerichte aanval ligt en uitwijken niet meer mogelijk stoot hij de scherpe punt terwijl hij naar links trapt. Het stalen beslag dringt door spierweefsel en Tork drukt door. Haar gewicht doet de rest.

Ze krijst nu de punt de wervelkolom doorboort, klapt voorover, schampt zijn hand met de klauw en smakt stuiptrekkend tegen de keien. Zo snel het gaat lijkt de hele actie vertraagd. Terwijl rechts neergaat ramt Torks voet krachtig de knie van links welke in een onwerkelijke hoek naar achteren klapt. In dezelfde beweging grijpt hij zijn mes en niets te vroeg. Ondanks onmenselijke pijn en toegebrachte handicap veert de vrouw op één been overeind en stort zich vastberaden op de uit balans verkerende tegenstander. Tork heeft maar één kans. Afwerend vliegt het mes naar voren. Ze ziet het te laat en struikelt in de poging het staal te ontwijken. De klauw slaat tegen de zware bergschoen terwijl het flitsende lemmet haar keel doorboort.