donderdag 9 augustus 2012

WANDERBACH page 85


Perhaps it’s wise to return to the hall and sit high above the crowd for which everyone can keep standing up in stead of humiliating bending in the dust. He leads the procession back, has to search sometimes because he doesn’t know the way and it are the girls that shyly show him the right direction until they finally climb the stairs.
Again he orders them next to him. They dare not to refuse but make themselves as small as possible, pressed tensed against the parapet, each in a corner. Tork leaves them. First he wants to know more about the town life before trying to break the imposed slave status, why he asks to explain whatever is expected from him as a ruler.
The girls shelter gratefully in their roll and declare that a ruler has only one duty. His predecessors choose to be naked in the always likeable temperature in Underearth. How a ruler leads his personal life is up to him and the inhabitants are constant at his service except when someone is called for by the Gods. He can do with the people whatever he likes but he has to keep them busy. Because everything is available and nothing declines it is an idle town. No harvest or cooking because food, the same as beverages, is always and infinite available. Time exists of waiting till someone is called for duty, what is equal to endless boredom.
How their predecessors coped with it the girls don’t know, but the twin-rulers kept the town in a permanent festivity. They organized events and games with as a returning highlight the fight between them, in which they wounded each other sometimes so violent that they were out of action for hours and needed treatment. This served a double goal: an intensive spectacle by which every inhabitant had to be present and besides they showed their skills in battle what discouraged eventual challengers. 

Wellicht is het verstandig terug naar de troonzaal te gaan waar hij hoog boven het volk zit zodat iedereen kan blijven staan in plaats van vernederend in het stof te buigen. Hij leidt de stoet terug, moet soms zoeken omdat hij de weg niet kent en het zijn de meisjes die verlegen de juiste richting wijzen tot ze tenslotte het bordes beklimmen.
Weer gebied hij hen naast zich. Ze durven niet weigeren maar maken zich zo klein mogelijk, weggedoken en stijf tegen de leuning, ieder in een hoek. Tork laat hen. Hij wil meer weten over het leven in de stad alvorens te proberen de opgedrongen slavenstatus te doorbreken, waarom hij vraagt te vertellen wat er van hem als heerser wordt verwacht.
De meisjes schuilen dankbaar in hun rol en leggen uit dat de heerser maar één eigenlijke taak heeft. Zijn voorgangsters kozen ervoor naakt te zijn bij de altijd aangename temperatuur in Onderaarde. Hoe een heerser zijn persoonlijk leven inricht moet hij zelf weten en de bevolking staat altijd tot zijn dienst behalve wanneer iemand door de Goden wordt verlangd. Hij kan met het volk doen wat hij wil maar moet hen wel bezighouden. Omdat alles aanwezig is en niets aan verval onderhevig is het een werkloze stad. Er hoeft niet te worden geoogst of gekookt omdat voedsel, net als drank, altijd en onuitputtelijk voorradig is. De tijd bestaat uit wachten tot iemand door de Goden wordt ontboden, wat gelijk staat aan eindeloze verveling.
Hoe hun voorgangers daarmee omgingen weten de meisjes niet, maar de tweelingheerseressen hielden de stad in de ban van een permanent feest. Ze organiseerden evenementen en wedstrijden met als terugkerend hoogtepunt het gevecht tussen hen beiden waarbij ze elkaar soms zo hevig verwondden dat ze urenlang buiten gevecht waren en verzorging nodig hadden. Dit diende een dubbel doel: een enerverend kijkspel waarbij elke bewoner aanwezig moest zijn en daarnaast toonden zij hun bedrevenheid in het gevecht waardoor eventuele uitdagers werden afgeschrikt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten