It moves Tork. He
doesn’t know why but something tells him that it would be their biggest
punishment if he refuses. ‘No boys’ he
softly responds.
It shall be a long way to
liberate this people but he is prepared to commit to bring it closer at least, and
he understands the responsibility. Impossible to leave the town halfway and
throw it back into slavery under a ruler that will follow him up without any doubt.
If he starts he has to finish until they can manage themselves without handing
them over to a new arbiter even harder to endure after tasting freedom. On top
he has to look for possibilities to get away and when found he will see: out of
here, but at the same time leaving the people in relative harmony.
 |
| page 89 |
Het ontroert Tork. Hij weet niet waarom maar iets
zegt dat het hun grootste straf is als hij weigert. ‘Geen jongens’; zegt hij
zacht.
Het zal een lange weg worden dit volk te bevrijden
maar hij is bereid zich in te zetten om het tenminste dichterbij te brengen, en
hij begrijpt de verantwoording. Onmogelijk om de stad halfweg in de steek te
laten en terug te gooien in slavernij onder de heerser die ongetwijfeld na hem
komt. Als hij eraan begint zal hij het moeten afmaken totdat ze zichzelf kunnen
besturen zonder hen over te leveren aan een nieuwe willekeur nog harder om te
dragen nadat ze vrijheid proefden. Bovendien moet hij mogelijkheden zoeken hier
weg te komen en zodra hij dat heeft gevonden zal hij wel zien: hier vandaan
maar tegelijk de bevolking in betrekkelijke harmonie achterlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten