maandag 13 augustus 2012

WANDERBACH page 90 (chapter 9)


Not an easy task. Most of them are not used to anything else, why slavery fits them as a second skin; the fallacious safety of being used so deep ingrained that he feels their unwillingness. The people won’t go against him openly, therefore the invented hierarchy bails. He doesn’t need an army or police force because the only way to get rid of him is the man to man fight.
The town is free of crime, seems even free of resistance and the most important reason are the Gods. The inhabitants know that they will be destroyed immediately if they challenge their Lord other than dictated. That’s why no-one complains, yet Tork had rather discussed the situation in the open, he feels the resistance. Not in words or deeds but especially in omitting these. Even his seconds keep calling him ‘Lord’ and yet they try their utmost to behave independent, they don’t succeed really. The rest of the population has, except for some new-comers, particularly problems to adept to the new decree. As soon as he shows himself there are always those who throw themselves in the dust. Tork understands that there is only one way to break with it: he has to find ways to keep the inhabitants meaningful busy. No pastime like continuous festivities but possibilities that are valuable to the people themselves.
Composing the Council is easier then he thought. Assisted by Gabi and Fiona, his seconds, he succeeds quit fast in bringing some people together that are up till a certain level known as agitators, wherefore not much is needed. 

Geen eenvoudige taak. De meesten zijn al zolang niet anders gewend dat slavernij als een tweede huid aan hen kleeft. De bedrieglijke veiligheid van gewenning zo diep ingesleten dat hij hun onwil voelt. De mensen zullen niet openlijk tegen hem in opstand komen, daarvoor staat de uitgekiende hiërarchie borg. Hij heeft geen leger of politiemacht nodig omdat de enige manier om van hem af te komen het man tegen man gevecht is.
De stad is vrij van criminaliteit, lijkt zelfs vrij van verzet en de belangrijkste reden zijn de Goden. De inwoners weten dat ze zonder pardon worden vernietigd wanneer ze anders dan voorgeschreven het gezag van hun Heer aanvechten. Daarom klaagt niemand al had Tork de discussie graag openlijk gevoerd, maar hij voelt verzet. Niet in woorden of daden maar vooral in het nalaten ervan. Zelfs de secondanten blijven hem ‘Heer’ noemen en al doen ze vreselijk hun best zich onafhankelijk te gedragen, het lukt niet werkelijk. De rest van de bevolking heeft, op enkele nieuwkomers na, vooral moeite zich aan het nieuwe statuut aan te passen. Zodra hij zich laat zien zijn er altijd die zich voor hem in het stof werpen. Tork begrijpt dat er maar één manier is om daarmee te breken: hij zal wegen moeten vinden om de inwoners zinvol bezig te houden. Geen tijdpassering zoals aanhoudende feesten maar mogelijkheden die voor de bewoners zelf waarde hebben.
Het samenstellen van de Raad gaat gemakkelijker dan gedacht. Geholpen door Gabi en Fiona, zijn secondanten, lukt het vrij snel een aantal mensen bijeen te brengen die tot op zekere hoogte als oproerkraaiers bekend staan, al is daarvoor niet veel nodig. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten