zaterdag 15 september 2012

WANDERBACH page 117


He looks at Gabi. It’s time for a long break and a spot to sleep. Who seems to be without trouble is the dog, far ahead jumping through the tall grass. Barg does not show that he lost his companion less than a day ago. Tork has no idea how the dog feels, but it has to be confusing after a dog’s life together. No distracting frolicking by which they bit playful at each other; grunting and growling; Fern that challenged Barg without questioning his position. He will certainly miss him.
Suddenly the dog stops and barks agitated. Tork looks around; nothing suspicious. In the distance the path leads between two hills. He tells Gabi to stay close behind while he unbuckles the holster to be able to draw the knife fast and grabs his stick a bit lower for better balance.
As they near the valley the dog becomes more agitated. Tork doesn’t know why, but sees at the enthusiastic waving tail that no danger threatens. Still he walks careful into the dell which points out to be no more than a short passage. Then he sees.
Behind the right hill is a small pond surrounded by low trees and tied bushes. A small corridor with behind it a wide ray woolly grass that softly slopes down the shore.
Tork throws off his gear immediately. This is a perfect spot to rest.
He puts a hand in the pool. The water is wet, sticks at the fingers and drips like water has to do. They can take a bath and come to rest and fast he undresses while Gabi follows his example.
Barg splashes at first in the shallow basin and Tork jumps beside, plays with the dog.
Gabi carefully tries the temperature before she allows herself to jump. Tork grabs an ankle and pulls her down. 

Hij kijkt naar Gabi. Het is tijd voor een lange pauze en een plek om te slapen. Wie nergens last van heeft is de hond, ver vooruit springend door het lange gras. Aan Barg is niet te zien dat hij nog geen etmaal geleden zijn levenskameraad verloor. Tork heeft geen idee hoe de hond zich voelt, maar het moet beslist verwarrend zijn na een hondenleven samen. Geen afleidende spelletjes waarbij ze speels naar elkaar beten. Grommen en dreigen. Fern die Barg uitdaagde zonder zijn positie te betwisten. Hij zal hem zeker missen.
Plots blijft de hond staan en blaft opgewonden. Tork kijkt om zich heen. Niets verdachts. In de verte leidt het pad tussen twee heuvels. Hij zegt Gabi dicht achter hem te blijven terwijl hij het riempje losknipt om bij gevaar snel het mes te kunnen trekken en pakt de stok wat lager voor een betere balans.
Naarmate ze het dal naderen raakt de hond meer opgewonden. Tork weet niet waarom, maar ziet aan de enthousiast zwiepende staart dat er geen gevaar dreigt. Toch loopt hij voorzichtig het dal in dat niet meer dan een korte passage blijkt. Dan ziet hij het.
Achter de rechter heuvel ligt een kleine vijver omzoomd door lage bomen en dichte struiken. Een smalle doorgang met daarachter een brede strook wollig gras dat zacht naar de oever glooit.
Tork gooit onmiddellijk de bepakking af. Een perfecte plek om te rusten.
Hij steekt een hand in de poel. Het water is nat, blijft aan de vingers kleven en druppelt zoals water doet. Ze kunnen een bad nemen en tot rust komen en hij kleedt zich snel uit terwijl Gabi zijn voorbeeld volgt.
Barg plast als eerste in het ondiepe bekken en Tork plonst naast hem, speelt met de hond.
Gabi probeert voorzichtig de temperatuur voordat ze naast hem valt. Tork grijpt een enkel en trekt haar onder.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten