Voortgedreven door het paardjargon
zit zij stil en kwijlt
De tanden in haar mond losgeslagen
van ouderdom
Kwam ik haar ooit tegen
op het kerkhof waar zij lag,
het breiwerk dat versteld deed staan
priemden de naalden als zerk omhoog
Waterde ik de fluitelier
die haar dromen torste
vol beladen en gebogen
onder het gewicht
van veel te veel herinneringen
Driven by
the horse-jargon
she sits
still and drools
The
teeth in her mouth rampant
of
old age
Did
I meet her once
on
the church-yard where she laid,
her
knitting flabbergasted
needles
stabbed upwards like a headstone
I watered
the whistling
That
carried her dreams
Full
loaded and bended
Under
the weight
Of much too many memories
Geen opmerkingen:
Een reactie posten