WANDERBACH page 138

A child can see that the water falls from the world at the end where it collects and climbs up again; the never ending rotation of tide and gulf stream. But Tork doesn’t give up. Somewhere has to be a solution and he decides to visit the landowner himself, perhaps he is better informed.

Passing he asks after the crown but doesn’t become much wiser. It seems that a metal headband exists - no-one knows exactly - that determines the inheritance as soon as it fits the oldest child of the landowner. This headband is in possession of the family since the beginning and all believe that the first baron forged the crown jewel himself while some think that it has magical powers, only no-one knows which.

Even more curious Tork reaches the estate of the guardian. The manor differences because it’s bigger than the surrounding farms. No superfluous decorations, impressive villa or castle-like house but a large property with stalls and stables.

The inhabitants work the land when Tork and Barg arrive and again they are warmly welcomed. Because of there arrival Shaah stops working, embraces Tork and takes them to the large and tiled scullery where he kicks off his wooden shoes. In the kitchen the guardian brews single-handedly a beverage that reminds of coffee. Barg stayed in the courtyard to play with the other dogs.

Together they sit at the corner of a long table with their steaming bowls. Shaah apologizes. The meal is just served after the women return from the field. He only has daughters and the eldest marries soon, after which she will follow him up.

- ‘What are you going to do then?’

- ‘The same, but without managing the empire.’ Shaah stares thinking. 

Een kind kan zien dat het water ginds van de wereld stort waar het wordt opgevangen en opnieuw vanaf de bodem omhoog klimt. De nooit eindigende kringloop van getijden en golfstroom. Maar Tork geeft niet op. Ergens moet een oplossing zijn en hij besluit de landheer zelf te bezoeken, wellicht is hij beter op de hoogte.

Hij informeert terloops naar de kroon maar wordt niet veel wijzer. Er schijnt een metalen hoofdband te bestaan, niemand weet er het fijne van, waarmee de opvolging wordt bepaald zodra deze band het oudste kind van de landheer past. De hoofdband is al sinds het begin in de familie en iedereen gelooft dat de eerste landjonker het kroonjuweel zelf smeedde terwijl sommigen denken dat het over magische krachten beschikt, alleen weet niemand welke.

Nog nieuwsgieriger bereikt Tork tenslotte de state van de voogd. Het landgoed onderscheidt zich omdat het groter is dan de omliggende boerderijen. Geen overbodige sier, imposante villa of kasteelachtig huis maar een flinke hoeve met delen en stallen.

De bewoners werken op het land wanneer Tork en Barg hun opwachting maken en weer worden ze hartelijk verwelkomt. Ter gelegenheid van hun komst onderbreekt Shaah zijn werkzaamheden, omarmt Tork en neemt hem mee naar de grote betegelde bijkeuken waar hij zijn klompen uitschopt. In de keuken brouwt de voogd eigenhandig een drank die wel wat op koffie lijkt. Barg bleef op het erf waar hij met de honden speelt.

Ze zitten samen aan een hoek van de lange tafel met hun dampende kommen. Shaah verontschuldigt zich. De maaltijd wordt pas opgediend nadat de vrouwen van het land terugkeren. Hij heeft alleen dochters en de oudste trouwt binnenkort waarna ze hem zal opvolgen.

- ‘Wat gaat u dan doen?’

- ‘Hetzelfde, maar zonder het rijk te besturen.’ Shaah denkt na.