Tork denies. They seem ancient, without exception
covered in leather. The titles are not familiar, seem scientific, what is not
the reason that he is not interested, he simply can’t imagine: “Prosperities of
the Watership, Basis of Halfloud, Partial Solutions.” He can’t even guess of
what they are about.
- ‘Nowadays
no-one writes anymore’ Shaah goes on. ‘Not that it’s necessary, because
everything what’s worth to know is already written. The inheritance for my
daughter; from here she will manage the empire like I did the last thirty years
and before me my father…’ Tork interrupts curious.
- ‘Was the
empire always managed from this estate?’
- ‘No! Before the Virgins-battle the Lords
of Shaah lived in a large house that they called The Court. No-one knows where
it was, but it must have been huge. The Lords didn’t work the land themselves. That was done by others who were called Vassals.
The Prince, as the landowner was called then, was only occupied with
management and of course the art of war. Many of these books are about that. Not
that we still need them nowadays. Most of the works stay unread.’
- ‘Don’t you
long back for that time?’ The landowner looks up amused.
- ‘Why?’
- ‘More variety?’
Shaah laughs.
- ‘You don’t
know much about farmers’ life. More variety does not exist. Every day is different. Plants grow and the
farmer grows with them. The art of war on the other hand seems boring to me. I
have looked through these old books, but never long; always the same, at least
for me. Attack and withdraw in
endless variations. No sir, I am glad that I live now to sow and harvest
in stead of hundreds of miles on a horseback to attack a neighbor country. I mustn’t even think of it!’
- ‘Er wordt tegenwoordig niet meer geschreven’
vervolgt Shaah. ‘Niet dat het nodig is, want alles wat het weten waard is staat
hier opgetekend. De erfenis voor mijn dochter. Van hieruit zal zij het rijk
besturen zoals ik dat de laatste dertig jaar deed en vóór mij mijn vader…’ Tork
onderbreekt nieuwsgierig.
- ‘Werd het rijk altijd van hieruit bestuurd?’
- ‘Dat niet. Voor de Maagdenslacht woonden de
Heren van Shaah in een grote woning die zij Het Hof noemden. Niemand weet nog
waar het was, maar het moet groots zijn geweest. De Heren bewerkten niet zelf
het land. Dat deden anderen die Vazallen werden genoemd. De Vorst, zoals de
landheer toen heette, hield zich alleen bezig met bestuur en natuurlijk de
krijgskunst. Veel van deze boeken gaan daarover. Niet dat we er tegenwoordig
nog iets aan hebben. De meeste werken blijven ongelezen.’
- ‘Verlangt u niet terug naar die tijd?’ De
landeigenaar kijkt geamuseerd op.
- ‘Waarom?’
- ‘Meer afwisseling?’ Shaah lacht.
- ‘Dan kent u niet veel van het boerenleven. Meer
afwisseling bestaat niet. Elke dag is anders. Planten groeien en de boer groeit
mee. Krijgskunst lijkt mij juist vervelend. Ik heb wel eens in die oude werken
gebladerd, maar nooit lang. Telkens hetzelfde, voor mij toch. Aanvallen en
terugtrekken in oneindige variaties. Nee meneer, ik ben blij dat ik nu leef om
te zaaien en oogsten in plaats van honderden kilometers op een paardenrug om
een buurland aan te vallen. Ik moet er niet aan denken!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten