WANDERBACH page 153

On the promenade deck he walks at ease to the bow where his table is. Everywhere are tanning guests in deck chairs: many young glistening women in the bright sun; in bikini or topless with woolly wiggling breasts as soon as they greet him when he passes. Tork doesn’t stop but walks straight to the table where a waiter in livery waits to pull out a chair after which he sheds a bottom of wine in a Cristal glass.

Tork takes the stalk between thumb and index finger, gets the glass by its foot and whirls to free the aroma that he inhales deep before bringing it almost tender to his lips. A tiny sip, a mouthful circulating, he savors the full ripe taste and nods to have the glass filled up.

- ‘Do you wish a cigar sir?’ Tork resigns polite, ‘Anything else, sir?’

- ‘No, thanks.’ The waiter bends and leaves, lets Tork enjoying alone while sipping from the wine and staring satisfied over the smooth sea. Absent-minded he pets the robust dog-head on his lap.

The meal is served exactly on time and is delicious tender, full of the natural flavors he likes so much. He chews slow and thoughtful, takes a sip now and then while the dog engorges fine cut meat from a bowl. Tork smiles. It mollifies, Bargs’ speedy moves as if he is afraid that it’s his last supper.

The waiter cleans the table, presents a cigar from which Tork cuts the tip with a gold cutter. The waiter lights it with a long matchstick and then leaves with a deep curtsy.

Tork instates easy in the low bucket seat and crosses his legs. The eyes half closed he thinks the situation over. Convenient to have everything at hand on his way to the Gods, because the journey takes long and comfort is no luxury. 

Op het promenadedek wandelt hij op zijn gemak naar de boeg waar zijn tafel staat. Overal liggen gasten in dekstoelen te bruinen. Veel jeugdig glimmende vrouwen in de felle zon; in bikini of zonder bovenstukje met wollig schommelende borsten zodra ze hem toeknikken wanneer hij passeert. Tork blijft niet staan maar loopt recht naar de tafel waar een ober in livrei wacht om zijn stoel naar achteren te schuiven waarna hij een bodempje wijn in het kristallen glas schenkt.

Tork neemt de steel tussen duim en wijsvinger, pakt het glas bij de voet en draait om het aroma vrij te maken dat hij diep inhaleert vooraleer het glas bijna teder aan de lippen te zetten. Een kleine slok, een mondvol circuleren, proeft hij de volrijpe smaak en knikt om het glas te laten vullen.

- ‘Wenst meneer een sigaartje?’ Tork bedankt beleefd. ‘Verder nog iets van uw dienst, meneer?’

- ‘Nee, dank je.’ De ober buigt en vertrekt, laat Tork genietend alleen terwijl hij af en toe van zijn glas nipt en tevreden over de spiegelgladde zee staart. Afwezig streelt hij de robuuste hondenkop in zijn schoot.

De maaltijd wordt precies op tijd opgediend en is heerlijk mals, vol van de natuurlijke smaken waar hij verzot op is. Hij kauwt langzaam en bedachtzaam, neemt nu en dan een slokje terwijl de hond uit de kom met kleingesneden vlees schrokt. Tork glimlacht. Het vertedert, Bargs’ haastige bewegingen alsof hij bang is dat het zijn laatste maal is.

De ober ruimt af, presenteert een sigaar waarvan Tork met een gouden knipper het puntje snijdt. De ober geeft vuur met een lange spaander waarna hij met een diepe buiging vertrekt.

Tork installeert zich gemakkelijk in de diepe kuipstoel en slaat de benen over elkaar. De ogen half gesloten overdenkt hij de situatie. Gemakkelijk om alles bij de hand te hebben op weg naar de Goden, want de reis is lang en comfort geen luxe.