zondag 30 december 2012

WANDERBACH page 216


After Tork is finished the God smiles: ‘Typical mortal,’ he mocks, ‘taking the time in which you live as the most important reference. Do you know how many changes I experienced; how often people claimed that Gods have no right of existence? Boy, why did Perlwachter send a gullible? Is that all: our upcoming extinction? That is nothing new!’ He turns around to Diana. ‘How could you let him manipulate yourself? The Goddess bends her head ashamed why Torks’ anger flames again.
Zeus who knows everything best, for whom Goddesses bend; did he venture his life for this, is this why the dogs and Gabi died? These by humans invented creatures that should serve him as exponent of their creators. How sluggish this fallen clown, as if he still rules. Tork doesn’t want to restrain any longer; in his mind the images of the burned Fern, lanced Gabi and agonizing Barg.
- ‘Do you really believe that this is why I came? I’m not interested in what happens to Underearth. Even now I’m here I don’t believe. This is your theater. You choose to turn away from us. That you go to hell thanks to your arrogance, I don’t care. Throw me of the ledge, what does it matter. What your antique brain doesn’t understand is that humanity still invents new Gods, only of a completely different style. At the surface fight the last convulsions of a lost era. The same creativity that made you is used for something totally different. If you don’t see this you are an old pathetic idiot and it doesn’t surprise me that you fall five levels.’
The old one laughs roaring. ‘You have guts, I must say,’ and hits his knees with both hands. ‘I have to admit that it’s true that human creativity is the cause of our existence. Your thoughts were always stronger than your deeds, otherwise you didn’t need Gods but had created this here yourself.’ 

Zodra Tork is uitgesproken glimlacht de God. ‘Een typische sterveling,’ smaalt hij. ‘De tijd waarin jij leeft als belangrijkste ijkpunt. Weet je hoeveel veranderingen ik heb meegemaakt; hoe vaak mensen beweerden dat Goden geen bestaansrecht hebben? Jongen toch, waarom heeft Perlwachter een naïeveling gestuurd? Is dat alles: onze nakende teloorgang? Dat is niets nieuws!’ Hij wendt zich bestraffend tot Diana. ‘Hoe kon jij je laten manipuleren? De Godin buigt beschaamd het hoofd en hierdoor krijgt woede opnieuw vat op Tork.
Zeus die het allemaal zo goed weet, waarvoor Godinnen buigen. Waagt hij hiervoor zijn leven, was dit de levens van de honden en Gabi waard? Deze door mensen opgeroepen creaturen die daarom dienstbaar aan hém zouden moeten zijn als vertegenwoordiger van hun bedenkers. Hoe gezapig deze gevallen clown, alsof hij nog altijd de dienst uitmaakt. Tork wil zich niet langer bedwingen; in gedachten de beelden van de verschroeide Fern, doorboorde Gabi en zieltogende Barg.
- ‘Geloof jij werkelijk dat ik om jullie hierheen kwam? Het interesseert mij niet wat met Onderaarde gebeurt. Zelfs nu ik hier ben geloof ik niet. Dit is jullie theater. Jullie kozen ervoor je van de mensen te distantiëren. Dat jullie naar de verdommenis gaan dankzij je hoogmoed zal me een zorg zijn. Smijt me van de richel, het maakt niet uit. Wat jouw antieke brein niet begrijpt is dat de mensheid nog altijd nieuwe Goden bedenkt, alleen van een heel andere orde. Aan de oppervlakte vechten de laatste stuiptrekkingen van een verloren tijdperk. Dezelfde creativiteit waaruit jullie ontstonden wordt voor iets heel anders aangewend. Als je dat niet ziet ben je een ouwe zielige zak en het verwondert mij niet dat je vijf niveaus bent gezakt.’
De oude lacht bulderend. ‘Je hebt wel lef,’ en slaat met beide handen op de knieën. ‘Ik moet toegeven dat het waar is dat menselijke creativiteit de oorzaak is van ons bestaan. Jullie gedachten waren altijd sterker dan jullie daden, anders hadden jullie geen Goden nodig maar hadden dit hier zelf geschapen.’

Geen opmerkingen:

Een reactie posten