vrijdag 11 januari 2013

WANDERBACH page 229


Suddenly he is grabbed between two squeezing fingers that lift him into the bright light again. Something is put over him, a cover which most looks like a transparent bag that filters the light so he can see his surroundings without any effort. In the middle of the clean wiped table he sees freely all sides; the distance to the Gods big enough to observe while they kneel around the giant tabletop. Their heads at the same height Tork is capable to distinguish individual expressions, still immensely blown up he has the idea that it is more equal.
- ‘How did you do it?’ someone bays. Tork looks non understandable at the sunny bold shaven head. ‘To get here?’
- ‘With some help of downstairs where they believe that you have to hear my message.’
- ‘That we know,’ the God responds merry. ‘We are superfluous again; and those assholes let you pass?’
- ‘How else can I be here?’
The circle of Gods silences curious until Finder invites him to tell his story.
Tork learned from his experiences on the first and second and especially Zeus` critics makes the image precise and essential. Prepared he haws when someone new elbows a way between the bystanders.
- ‘Destroy that worm!’
Scared Tork looks at the robust and beardy figure.
Turmoil happens. Finder stretches his hand to protect but Beardy-man is faster. His hand out shoots the spacious down hanging sleeve and grabs Finders’ wrist. ‘Do you question my autorithy?’ 

Plotseling wordt hij opgediept door twee knellende vingers welke hem opnieuw in het felle licht tillen. Er wordt iets over hem heen gezet dat nog het meest lijkt op een doorzichtige frietzak waarvan de ragfijne stof het licht filtert zodat hij zonder inspanning zijn omgeving ziet. In het midden van de schoongeveegde tafel kan hij onbelemmerd naar alle kanten kijken. De afstand tot de Goden groot genoeg om hen waar te nemen terwijl ze rond het reusachtige tafelblad knielen. Hun hoofden op dezelfde hoogte is Tork in staat individuele trekken te onderscheiden, nog altijd immens uitvergroot heeft hij toch het gevoel dat het gelijkwaardiger is.
- ‘Hoe is het gelukt?’ bast iemand. Tork kijkt niet begrijpend naar het zonnig gladgeschoren hoofd. ‘Om tot hier door te dringen?’
- ‘Met hulp van beneden waar ze geloven dat jullie mijn boodschap moeten horen.’
- ‘Die is bekend,’ reageert de God vrolijk. ‘Wij zijn weer eens overbodig; en die minkukels lieten jou passeren?’
- ‘Hoe kan ik anders hier zijn?’
De kring Goden zwijgt nieuwsgierig tot de vinder hem uitnodigt zijn verhaal te vertellen.
Tork leerde van de ervaringen op het eerste en tweede en vooral Zeus` kritiek maakt het beeld duidelijk en vastomlijnd. Voorbereid schraapt hij de keel wanneer een nieuwkomer zich een weg tussen de omstanders baant.
- ‘Vernietig die worm!’
Geschrokken kijkt Tork naar de robuuste baardige gestalte.
Er ontstaat beroering. De vinder steekt een hand uit om zijn vondst te beschermen maar Baardman is sneller. Zijn hand schiet uit de wijd afhangende mouw en grijpt Vinders pols. ‘Betwist jij mijn gezag?’

Geen opmerkingen:

Een reactie posten