WANDERBACH page 234

- ‘Which are?’ Tork asks defiant.

- ‘To make sure that troublemakers like you don’t disturb peace!’ the supreme God mocks.

- ‘Then you fail deplorably. Not only did this troublemaker get in to here in spite of your vicious countermeasures, besides one can hardly describe the situation on earth as peace. Christians and Muslims fight like before. Christians even dissemble more than in the past; don’t use their cross as excuse any longer justifying their aggression but hide behind demagogy to mislead the people. That this is less easy than going to battle with the cross in front many already realized and turn loathed against you since they understand that you act for profit. Muslims defend their right to an own identity and culture but far too clumsy and use the same methods. You leave it like that because you believe to have the victory in your pocket but you are mistaken, Yahweh. Christians don’t believe anymore. The cross has been shrunk to a tiny symbol while Allah’s eye grows bigger for necessity; a symbol that Muslims unite against the economical tyranny of the West. The damage to the superior West done by relatively small groups is unknown, and it works... The West turns against the demagogues that call for battle which will stop eventually under pressure of the public opinion after which the Muslims stay behind confused to fall apart and destroy themselves in sectarian violence. In the end there only will be a handfull fundamentalist shouting their hate from the pulpit without influencing the masses, and you will shrink to dwarfs as cause of all this suffering. Fundamentalism will disappear under massive pressure eventually, and you will disappear with it, dissolved in the big nothing were you came from; a cycle of which even Gods can’t escape: bunch of childish overgrown creations that started to believe in own superiority so much that they fight each others hegemony hoping to gain the respect of those who they despise virtually. 

- ‘En die zijn?’ vraagt Tork uitdagend.

- ‘Ervoor zorgen dat lastpakken zoals jij de vrede niet verstoren!’ hoont de oppergod.

- ‘Dan faalt u jammerlijk. Niet alleen heeft deze lastpak tot hier weten door te dringen ondanks uw boosaardige tegenmaatregelen, bovendien kun je de toestand op aarde moeilijk met de term vrede omschrijven. Christenen en moslims vechten als vanouds. Christenen huichelen nog meer dan vroeger, wijzen niet langer op het kruis om hun agressie te rechtvaardigen, maar verstoppen zich achter demagogie om het volk te misleiden. Dat dit minder makkelijk is dan met het kruis voorop ten strijde trekken hebben er al veel ondervonden en zij keren zich walgend af sinds ze begrijpen dat het uit winstbejag is. Moslims verdedigen hun recht op eigen identiteit en cultuur maar al te onhandig en bedienen zich van dezelfde methoden. U laat dat zo omdat u denkt de overwinning op zak te hebben maar u vergist zich, Jahweh. Christenen geloven niet meer. Het kruis is geslonken tot een pietluttig symbool terwijl Allah`s oog uit noodzaak groter wordt. Een symbool dat moslims verenigt tegen de economische tirannie van het Westen. De schade door relatief kleine splintergroepen aan het superieure Westen is ongekend, en het werkt... Het Westen keert zich tegen de demagogen die oproepen tot strijd welke uiteindelijk zal stoppen onder druk van de publieke opinie waarna de moslims in verwarring achterblijven om uiteen te vallen en zichzelf te vernietigen in sektarisch geweld. Tenslotte blijft een handvol fundamentalisten hun haat van de kansel schreeuwen zonder de massa te bereiken, en jullie zullen tot dwergen verschrompelen als de oorzaak van al dat leed. Fundamentalisme zal tenslotte verdwijnen onder massale druk, en jullie met hen, opgelost in het niets waaruit jullie voortkwamen. Een kringloop waaraan zelfs Goden niet ontkomen: stelletje kinderachtige uit de kluiten gewassen bedenksels welke zo in hun eigen superioriteit zijn gaan geloven dat ze elkaars hegemonie betwisten in de hoop de achting te verwerven van diegenen die ze in de grond verachten.