vrijdag 18 januari 2013

WANDERBACH page 238 (chapter 19)


Tork doesn’t understand. He still believes that his argumentation, which didn’t only convince himself, can be a possible truth. He meant what he said. The situation on earth is alarming, is not just his opinion, otherwise Perlwachter wouldn’t have sent him. He doesn’t understand the reaction of the Gods. Didn’t they really had a clue or did they simply deny it? If he had fore see the impact of his words...
What has he done?
While he runs down along the stairs he sees on every level the same: disorder, fear, swarming Gods that become smaller or even fade.
On the second he looks for Zeus but can’t find him. Further down no-one he knows either and he is running out of time; the end is near, Underearth is busy to collapse. He will have to hurry.
Without noticing its design he runs towards the forest and the building opens exactly at the point where he entered.
Tork doesn’t want to loose time in the hash jungle and hurries towards the beginning of the wide avenue. The well maintained sand seems to be cut through the forest with a razor-sharp knife and he reaches the village in just over an hour where the women swarm like the Gods did.
No-one pays any attention during his search for food and beverage. He doesn’t see Waja anywhere; the others seem not to see him. Their faces express panic while he walks to the cooking place without being stopped. From one of the cabins he steels a sheet to rap his findings after which he sneaks between the close together standing buildings.
In the center he passes the guest-house and walks inside. It is abandoned and looks exactly the same as when he left. 

Tork begrijpt er niets van. Hij ziet zijn betoog, dat niet alleen hemzelf overtuigde, nog steeds een mogelijke waarheid. Hij meende wat hij zei. De toestand op aarde is alarmerend, dat vindt niet alleen hij, anders had Perlwachter hem niet gestuurd. Hij begrijpt de reactie van de Goden niet. Hadden ze werkelijk geen benul of sloten zij er zich gewoon voor af? Had hij de impact van zijn woorden voorzien...
Wat heeft hij gedaan?
Terwijl hij over de trappen omlaag rent ziet hij op elke verdieping hetzelfde: wanorde, angst, door elkaar krioelende Goden die kleiner worden of zelfs vervagen.
Op het tweede zoekt hij Zeus maar vindt hem niet. Ook verder geen bekenden en de tijd dringt; het einde nadert, Onderaarde is bezig ineen te storten. Hij zal zich moeten haasten.
Zonder zich om het ontwerp te bekommeren holt hij in de richting van het woud en het gebouw ontsluit zich precies op het punt waar hij binnenkwam.
Tork wil geen tijd verliezen in de lastige jungle en rent naar het begin van de brede laan. Het aangeharkte zand lijkt met een vlijmscherp mes lijnrecht door het woud gesneden zodat hij na ruim een uur het dorp bereikt waar de vrouwen in dezelfde wanorde verkeren als de Goden.
Niemand schenk aandacht aan hem wanneer hij op zoek gaat naar proviand. Waja ziet hij nergens, de anderen lijken hem niet te zien. De gezichten drukken paniek uit terwijl hij ongehinderd naar de kookplaats loopt. Uit een van de hutten grist hij een laken om zijn buit te vervoeren waarna hij zich tussen de dicht opeen staande hutten wringt.
In het centrum passeert hij het gastenverblijf en loopt naar binnen. De hut is verlaten en ziet er precies zo uit als toen hij vertrok. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten