SCHAALVERGROTING & GEVOLGEN
Niet alleen de toename van de bevolking en de klimaatverandering hebben invloed op de voedsel- en waterproductie, maar ook de steeds verder schrijdende logistieke impact van asfaltering, betonnering en bebouwing. De mens eist door zijn aantal en mobiliteit al maar meer ruimte op. Dit gaat ten koste van natuur, maar ook ten koste van cultuurgronden voor het verbouwen van gewassen en het houden van vee.
Experimenten tonen aan dat voedsel (zowel vlees als groente) in een laboratorium omgeving kunnen worden gekweekt, maar wat daarvan de gevolgen voor bijvoorbeeld de gezondheid op lange termijn zijn, is niet geweten.
(Veredeld) voedsel is tot nu toe altijd gekweekt in een natuurlijke omgeving, en de waarde daarvan voor het menselijk leven is in de loop der tijd proefondervindelijk vastgesteld. Hoe de uitwerking zal zijn van artificieel voedsel, gekweekt zonder natuurlijk zonlicht en omgevingsfactoren is een weten dat zich pas in de toekomst openbaart.
De mens heeft altijd van zijn omgeving geleefd, maar door de toenemende aantallen komt die omgeving steeds verder onder een onhoudbare druk te staan, en de overconsumptie in de welvaartslanden doet daar uiteraard geen goed aan.
Wij hebben de aarde voor ons opgeëist, en doen dit nog steeds, met een vanzelfsprekendheid alsof deze ons rechtens toekomt, zonder rekening te houden met andere levensvormen zoals dieren en planten, terwijl we, paradoxaal genoeg, afhankelijk zijn van die levensvormen om zelf te kunnen bestaan; en in wezen is artificieel voedsel een verdere ontkenning daarvan.
Wanneer houdt de mens op mens te zijn, of gaat het hierbij om evolutie, zoals wijzelf zo graag willen geloven? Is ons leven nog langer vatbaar wanneer we al het andere leven zo goed als verdrongen hebben? Een expeditie naar Mars in de nabije toekomst moet uitsluitsel brengen, en het zou zo maar kunnen dat de mens daar voor onoverkomelijke verrassingen komt te staan. Daar is in elk geval geen voedsel en of de planeet drinkbaar water bevat zal pas na aankomst geweten zijn. Een heikel experiment waarvoor zich duizenden “pioniers” hebben gemeld die n.b. weten dat geen terugkeer mogelijk is.
Maar is het een groter waagstuk om hier te blijven, op een planeet waarvan de muren van het onvermijdelijke steeds dichter naar elkaar toeschuiven? We kunnen de aantallen van onszelf niet terugdringen, ondanks oorlogen, onlusten en zelfs genocide. Hitler dacht o.a. de Joden uit te roeien maar slaagde daar niet in, en de enige die bij machte is de mens uit te roeien is hijzelf.
Een stap in de goede richting is natuurlijk onze eerste levensbehoeften onder druk te zetten, zodat de aantallen die er toegang toe hebben steeds kleiner worden. Een cirkelbeweging die net zo goed kans van slagen heeft als een levensvatbare kolonie op Mars.
Het blijkt wel dat we, ondanks al ons technisch vernuft, al maar wanhopiger worden, omdat meer en meer duidelijk wordt dat onze huidige manier van leven niet ongestraft kan worden voortgezet. Een misoogst heeft ook voor de welvaartslanden inmiddels al tot gevolg dat producten zo duur worden dat de onderste inkomenslagen van de bevolking moeten worden geholpen in de aanschaf ervan. Het is een kwestie van tijd voordat ook volgende lagen de dupe zullen zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten