woensdag 30 november 2016

ondergang van de mens - wetenschap

WETENSCHAP

Zoals ik al eerder aanstipte bestaat wetenschap als zodanig niet, tenminste niet volgens haar letterlijke betekenis. Telkens opnieuw blijken we niet te weten wat we wisten. Onze geschiedenis staat er vol mee, en wat we nu denken te weten zal over honderd jaar waarschijnlijk deels achterhaald zijn, zo niet het overgrote deel, is een beangstigende gedachte als je bedenkt dat ons leven afhankelijk is van diezelfde wetenschap.
We vertrouwen erop dat kerncentrales in onze omgeving stabiel blijven om ons van energie te voorzien, tot het mis gaat! Vraag het maar in Harrisburg, Tsjernobyl, Fukushima…
Al vanaf de vroegste tijd vertrouwt de mens op zijn ratio, gelooft hij in het pas ontdekte vuur voor zijn energie, tot… zijn onderkomen afbrandt. Nog niet zo heel lang geleden geloofden we heilig in aderlating als remedie tegen alle kwalen, of alchimistische rimram die later scheikunde, en nog later chemie zou gaan heten.
We stellen voortdurend bij en vergeten dat we eigenlijk toch niet wisten wat we dachten te weten. Dat is wetenschap, en het werkt… voor een deel tot blijkt dat sla, of yoghurt, of brood, of om het even wat, toch kankerverwekkend is. Dat marihuana de ene keer verslavend is en verdomd ongezond, terwijl even later wordt beweerd dat het een scala aan dodelijke ziektes bestrijd.
Dat is wetenschap!
De moderne religie, met de vader als de verplicht publicerende en frauderende hoogleraar. De zoon als het gesubsidieerde lab dat haar bestaan verdedigt dankzij haar economische relevantie en de daaruit voortvloeiende te hoge prijzen die het zonder blozen doorrekent aan de consument die de rommel eigenlijk helemaal niet nodig heeft. En met de geest als het internet dat hard op weg is de reële wereld door een virtuele te vervangen waarmee het grote geld wordt verdiend dat de plaatselijke kleinhandelaar inmiddels heeft moeten laten vallen.
We aanbidden een farce dat veel minder stabiel is dan we durven of willen geloven terwijl het elke dag opnieuw wordt bewezen door de voortdurende tegenspraak in de wetenschappelijke pers, en zijn wetenschappers de eersten om dit te geloven, zoals hun voorgangers: de sjamanen en priesters deden, omdat ze zonder die rotsvaste overtuiging in hun eigen onfeilbaarheid het credo maar moeilijk kunnen verkondigen.
Wat heeft wetenschap ons eigenlijk gebracht behalve een wereld die op kiepen staat, en wagonladingen vol onnodige snufjes, overbodige speeltjes, en nefaste gadgets? En de gezondheidszorg dan, zult u zeggen, of de landbouw, of de zware lichamelijke arbeid die de mens uit handen werd genomen?
We worden inderdaad ouder, maar om welke prijs en uit welke noodzaak? We verstoppen onze wegen tot we niet alleen meer met de auto, maar zelfs te voet geen kant meer op kunnen, terwijl de ene helft zijn leven verkwanselt, en de andere aan het infuus ligt om die overbodigheid zo lang mogelijk te rekken.
Machines om de grond te bewerken zijn inmiddels zo groot en zwaar, en klinken daarom de grond zo hard in dat er binnenkort helemaal niks meer wil groeien, waarom we ons richting laboratoria wenden met de hoop onze gewassen in de toekomst binnen een soort flatstructuur te verbouwen, gestapeld in artificiële landbouwhotels waarin de ecosystemen perfect kunnen worden nagebootst naar huidig inzicht, zonder ons af te vragen wat die gewassen ervan vinden die het op termijn wel eens zouden kunnen laten afweten omdat massale zelfmoord te verkiezen is boven de van buitenaf opgelegde regulatie.
En wat die zware lichamelijke arbeid betreft, die bestond niet eens voordat de wetenschap de machine uitvond en arbeid plotseling zwaar werd, die vervolgens wetenschappelijk verlicht moest worden omdat te zwaar gewoonweg niet lang genoeg was vol te houden.

Zo denkt de mens volgens zijn eigen patroon, zonder rekening te houden met alles om hem heen, dat zijn manier van denken misschien niet kan appreciëren. Daar hebben we ons nooit wat van aangetrokken, met alle gevolgen die zich langzaam beginnen te wreken, gelooft het beest dat zoveel verknoeit nog steeds in zijn eigen oppermacht, want is het niet geschapen naar het evenbeeld van zijn schepper, is nog zo’n doctrine waar we maar moeilijk afscheid van kunnen nemen, terwijl als je er even over nadenkt tot de conclusie moet komen dat, als wij zijn evenbeeld zouden zijn, het hele universum al lang op haar gat zou liggen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten