“Dat lijkt me onmogelijk, elk individu…”
“De meerderheid…”, zuchtte Merlijn. “Er is een algehele mentaliteitsverandering nodig om een evenwichtige samenleving te bouwen, want evenwicht gaat verder dan relatieve vrede binnen de soort. Het is acceptatie van diversiteit die dat wat van jezelf is overstijgt.
Onze wereld kent zoveel vormen van wat wij gewoonlijk verdelen in levende en dode materie, hoewel ik je kan garanderen dat elke materie net zo levend is als een andere. Tenslotte is alles uit dezelfde deeltjes opgebouwd: jij, ik, deze tafel, alles en omdat wij samenvoegingen zijn die kunnen praten en denken op een manier die voor ons anders lijkt dan al wat ons omringd, wil niet zeggen dat wij daarom een hogere waarde hebben. Maar zo gedraagt de mens zich. Alles is ondergeschikt omdat wij de macht tot manipuleren hebben. Manipulatie, in de grond een verfoeilijke eigenschap, is tot de hoogste kunst verheven binnen het menselijk denken en daarom gaat het mis, moet het tenslotte wel mis gaan zodra de manipulator op zijn eigen grenzen botst. Je kunt niet straffeloos roven en plunderen, want dat is wat wij doen: wij nemen zonder vragen en gebruiken het om het aan ons dienstbaar te maken.
De drossen samenleving is een uitvergroting daarvan, zozeer zelfs dat zij het helemaal niet doorhebben. Ze doen maar wat in de volste overtuiging dat het zo hoort waarop ze zich tenslotte te pletter lopen.
Dat stuitte jou tegen de borst, of liever: het genereerde angst omdat je onbewust begrijpt en de manier waarop afkeer opwekt. De dagen die jij er doorbracht waren er al bijna te veel aan, laat staan dat je fysiek en mentaal in staat was geweest de veranderingen te creëren die Golp van je vroeg…”
“Wist jij…?”
Merlijn grijnsde. “Als ik niet weet waarmee ik bezig ben doe ik het niet. Het zijn lessen die hier stapje voor stapje kentering moeten brengen en waarvan het maar zeer de vraag is of het lukt.
Het verschil tussen mensen en drossen is niet zo groot als jij denkt. In tegenstelling tot elfen maar net als bij mensen gaan drossen uit van het grootste eigen gelijk. Zij voelen zich het middelpunt van hun wereld waarom ze jou ook zonder meer als soortgenoot accepteerden. Binnen hun denkwereld kan er geen andere soort bestaan. Zij zien zichzelf als de heerser van de schepping en daarin schuilt de cruciale fout…”
“Waarom hebben wij dan de macht om alles naar onze hand te zetten als we die toch niet mogen gebruiken?”
“Nu laat je zien hoe menselijk je bent. Het is jouw superioriteitsgevoel dat je die vraag doet stellen. Natuurlijk kan en mag je al je vaardigheden gebruiken, maar waarom moet dat per se voor jezelf en tegen al het andere zijn? Je hebt een wereld in balans gezien. Elfen denken en handelen binnen een heel ander raamwerk, maar je wilt toch niet beweren dat zij de minderen van mensen zijn?” Ik schudde mijn hoofd. “Nou dan! Het gaat om de insteek, hoe je omgaat met datgene waarbinnen jijzelf bent ontstaan.
De mens maakt zich daarvan los en beschouwt het als zijn eigendom dat hij naar eigen goeddunken kan gebruiken. De elf leeft in zijn wereld zonder die wereld op enigerlei manier geweld aan te doen. Zij zijn zich bewust van hun status, van de eindigheid ook terwijl de mens acteert dat alles voor altijd tot zijn beschikking is. Dat is niet alleen dom, het getuigt ook van heel weinig respect, zelfs tegenover zichzelf. Want waarom zoek je naar opvolging als je het die opvolging onmogelijk maakt jouw leven te leiden? De mens is trots op zijn product dat hij kinderen of kleinkinderen noemt. Ze beweren zelfs dat ze hen liefhebben terwijl ze tegelijkertijd doorgaan met die liefde op de meest gruwelijke manier te vermoorden. Je moet het je voorstellen als een gesloten ruimte, wat een wereld eigenlijk is. Je eet alles op wat er binnen die ruimte te vinden is en vertrekt vervolgens terwijl je tegen je nazaten zegt: ‘jullie redden het zeker wel.’ Dat is de arrogantie van het eigenbelang dat niet eens begrijpt dat wat hij heeft verwekt niet alleen zinloos is maar zelfs getuigt van een ver doorgevoerd onderhuids sadisme. De gemiddelde mens zou het prima vinden als met zijn heengaan de hele wereld verdwijnt. Zo ver gaat zijn geloof dat het er allemaal voor hem, zijn individuele persoontje is.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten