dinsdag 25 juli 2017

Merlijn - vertier

Wie werd geboren kwam onmiddellijk in het gewoel terecht. Geen liefdevol wiegje voor de kleine of beschuit met muisjes voor het bezoek. Sommigen hadden zich daarvoor speciaal een buidel aangemeten, anderen droegen het wicht mee op hun rug of buik en het jonge grut gedijde blijkbaar prima onder deze nogal brute omstandigheden, maar ja: waren de eerste mensenkinderen niet ook onmiddellijk met het leven geconfronteerd? Was pamperen en voorzichtigheid niet iets van ten hoogste de laatste eeuwen?
De ouders hosten en dansten, bezochten de meest vreemde attracties en voorstellingen en het kind groeide erin op, keek met grote verwonderde ogen en kraaide van plezier. Het was kermis vanaf dag een van zijn geboorte.
Het woord ‘kermis’ deed wat hier gaande was eigenlijk veel en veel te kort. Het was een perfect afgestemd en in balans gebracht vertier dat uit zoveel facetten bestond dat het voor niemand mogelijk was om alles te verkennen, te beleven, te proeven, ook al omdat het aanbod voortdurend wisselde, er nieuwe ideeën op de markt kwamen die oude vervingen of verdrongen.
Dat alles geautomatiseerd was gold zeker ook voor het aangeboden amusement zelf. Er was veel wat ik voor het gemak maar theater zal noemen al oversteeg het die term op alle fronten. De spelers waren geen wezens hier geboren maar hier gemaakt, robots die een perfecte gelijkenis vertoonden met wie zij moesten vermaken. Het fascinerende was dat hun mogelijkheden nog veel verder reikten. Stel je een trapezewerker voor waarvoor de trapeze niet omlaag hoeft te worden gebracht maar wiens telescopische armen meters omhoog reikten, de handen de stang omklemden waarna de armen zo snel werden ingekort dat de acrobaat met een rotvaart de hoogte inschoot. Ik zag een acteur met een tong als van een kikker een kind uit het publiek plukken als was het een insect. Het kind danste van plezier nu het werd betrokken bij het spel waarnaar zijn moeder keek. Het glom van trots, werd in de hoogte gegooid en weer opgevangen en maakte werkelijk deel uit van de voorstelling. Een integratie die vaak voorkwam, de betrokkenheid van het publiek, een voortdurende interactie die het onmogelijk maakte je te vervelen. Niets duurde te lang, alles leek perfect getimed. Op het moment dat de aandacht dreigde te verslappen was het afgelopen; je vertrok of ging naadloos over in het volgende plezier.
Er waren bands, je kon er dansen, er waren attracties of deelnames aan evenementen die geen sport waren omdat competitie ontbrak. Alles was zorgvuldig uitgekiend en steeg niet hoger dan vermaak, de boodschap of de drang om te presteren waren bewust uitgebannen, leek het mij, wat wellicht verklaarde waarom er nooit een valse noot weerklonk, er geen onvrede ontstond, rellen en onlusten onbestaande waren. De overgang van het amuseren naar meer negatieve expressies was gewoon te groot. Het kwam in niemand op een ander eens lekker op zijn bek te slaan of te beledigen om uit te lokken. Het publiek werd dag en nacht in dezelfde modus gehouden, je kon er niet aan ontsnappen, behalve omdat het energiepeil minderde maar dan zocht je een cocon op om alweer na enkele uren fris als herboren jezelf onder te dompelen in een nieuwe golf van vermaak.
Ik ontdekte dat de kleurrijke symbolen die ik niet kon lezen vertelden wat je kon verwachten en ik stapte daarom totaal onvoorbereid een duistere grot binnen waar ik onmiddellijk het gevoel had te worden beetgepakt en te worden afgeschoten. Miljoenen kilometers hoger zwalkte ik in het kleurspektakel van de kosmos, draaide tussen sterren, schoot hemelpuin rakelings aan mij voorbij. Een adembenemend griezelige ervaring die het zweet uit mijn poriën brak, een ei zo groot als een voetbal in mijn broek liet ontstaan met een waterplas die mijn kleding doordrenkte maar ik had het voor geen goud willen missen. Zo hoog, zo levenloos hoog als geen mens nog was geweest draaide en tolde ik, proefde de zuurstofloze atmosfeer die de smaak van zuivere koolstof op mijn tong deed prikken, verkleefde mijn verhemelte terwijl mijn ogen wijd open van angst de kleuren slurpten, de wentelingen van het onbeschrijfelijke volgden.

Ik weet niet hoelang de ervaring duurde, waarschijnlijk niet eens zo lang en dat ik daarna verschoning nodig had en een bad kon gebruiken hoef ik niet uit te leggen, maar ook daaraan was gedacht en in voorzien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten